Opowiadaliśmy już parokrotnie o grach planszowych. Jednak nigdy nie zająknęliśmy się na temat karcianek. Cóż – osobiście jakoś nigdy nie byłem ich wielkim fanem. Szczerze powiedziawszy pewnie dlatego, że w nie nie grałem 😉 Trochę się jednak zmieniło. Gra dixit jest za to odpowiedzialna. Dlaczego, kiedy i jak gra dixit zmieniła moje podejscie do karcianek i jak w nią grać przeczytacie poniżej.
Jest to zdecydowanie gra na skojarzenia, która wymaga odrobinę wyobraźni. A czasem też wprawnego oka. Każda z kart bowiem przedstawia przepięknie namalowaną grafikę, która jest bardzo niejednoznaczna. I tak, w naszym zestawie znajduje się na przykład karta z królem siedzącym na tronie. Jego długa, siwa broda, ciągnie się po ziemi slalomem i przemienia w… strumyk, w którym płynie złota rybka. I z tą pojedynczą kartą można wyczyniać naprawdę różne rzeczy 😉
Jak grać w Dixit
Gracz, który w danej kolejce jest prowadzącym, wybiera jedną kartę spośród trzymanych przez siebie w ręce. Kładzie ją na stole „twarzą do blatu”, po czym rzuca hasło-klucz, zgodnie z którym pozostali zawodnicy muszą oddać ze swoich kart po dwie, najbardziej pasujące do wskazanego klucza. Następnie prowadzący tasuje oddane przez graczy karty (i swoją własną). Potem rozkłada je, ukazując grafiki zawodnikom. Każdy z nich wie jedynie, które karty położył sam. Celem rundy zaś jest prawidłowe obstawienie przez graczy, która karta została położona przez prowadzącego i rozpoczęła klucz. Prawidłowe obstawianie przynosi punkty – zebranie 30 powoduje zakończenie gry.
Instrukcja punktacji gry Dixit
Ponieważ sam mam problemy z zapamiętaniem punktacji i z reguły graliśmy bez punktów, dla samej frajdy, punktację pozwolę sobie zacytować z instrukcji gry:
* Jeśli wszyscy gracze poprawnie wskazali kartę należącą
do narratora, lub gdy żaden z graczy jej nie wskazał, narrator
nie otrzymuje żadnych punktów, natomiast wszyscy pozostali
gracze zdobywają po 2 punkty.
* W każdym innym przypadku:
– po 3 punkty zdobywa zarówno narrator jak i gracze, którzy
poprawnie wskazali jego kartę.
– każdy gracz (za wyjątkiem narratora), na którego kartę
zagłosowano otrzymuje 1 punkt za każdy głos (ale do
maksymalnej liczby 3 punktów).
Gra Dixit – hit urlopu
Gra „Dixit” stanowiła niezłą atrakcję podczas naszego urlopu – i to bez względu na to, czy graliśmy z dorosłymi czy z dziećmi. Ba, zauważyłem nawet, że dzieciaki były o wiele bardziej spostrzegawcze momentami i widziały na kartach najdrobniejsze szczegóły, których – choć znałem już pokrótce karty z powodu wcześniejszych rozgrywek – samodzielnie bym chyba nigdy nie zobaczył 😉
Według opisu na pudełku z grą, Dixit przeznaczona jest dla 3-12 graczy (choć w 15 też graliśmy, lekko zmieniając zasady). Powinny to być zgodnie z instrukcją osoby od 8 roku życia. Jednak już 7-latkowie i niektóre 6-latki też mogą się przy „Dixicie” świetnie bawić, a zarazem rozwijać zarówno wyobraźnię i umiejętność skojarzeń, jak i spostrzegawczość. Przyjemne z pożytecznym – ot co! 🙂
Czego uczy dzieci gra Dixit?
- Kreatywnego myślenia i wyobraźni – dzieci uczą się interpretować abstrakcyjne, bogato ilustrowane karty. Muszą wymyślać do nich skojarzenia, historie lub opisy, co pobudza twórcze myślenie i zachęca do nieszablonowego podejścia do rozwiązywania problemów.
- Rozwijania słownictwa i ekspresji językowej – gra wymaga formułowania opisów, haseł, a nawet krótkich opowieści. To wzbogaca zasób słów i uczy budowania wypowiedzi.
- Empatii i rozumienia perspektywy innych – próbując odgadnąć, co miał na myśli narrator, dzieci uczą się wczuwania w tok myślenia innych osób, co rozwija kompetencje społeczne i emocjonalne.
- Współpracy i komunikacji – gra sprzyja rozmowom, wymianie pomysłów oraz pracy w grupie, a także uczy akceptowania różnych interpretacji i punktów widzenia.
- Krytycznego myślenia – dzieci analizują, porównują i oceniają, które skojarzenie najlepiej pasuje do danej karty oraz jak inni mogą zinterpretować ich własne opowieści.
Kreatywne zastosowania gry Dixit
1. Ćwiczenie opisu postaci
- Wybierz kartę z postacią lub elementami, które mogą ją symbolizować.
- Poproś dzieci, by opisały bohatera, wymyśliły dla niego imię, cechy charakteru, zawód, marzenia – inspirując się szczegółami z ilustracji
2. Układanie historyjek
- Rozdaj dzieciom kilka kart.
- Zadanie: ułożyć z nich spójną opowieść – każda karta to kolejny rozdział historii. Można ustalić gatunek (np. kryminał, bajka, horror), bohaterów i zakończenie5.
- Dzieci prezentują swoje opowieści grupie, ucząc się narracji i logicznego myślenia.
3. Opowiadanie z podziałem na role
- Każde dziecko losuje kartę i opisuje fragment wspólnej historii, którą tworzycie razem – powstaje opowieść „łańcuszkowa”, gdzie każda karta to nowy zwrot akcji5.
4. Ćwiczenie emocji i perspektyw
- Wybierz kartę i poproś dzieci, by opisały, jakie emocje wywołuje obrazek. Zapytaj co mogłyby czuć postacie na ilustracji, jak mogłyby zareagować w danej sytuacji.
5. Nauka nowych słów i pojęć
- Gra z uczniami uczącymi się języka (np. dzieci dwujęzyczne) – karty stają się pretekstem do wprowadzania i utrwalania nowego słownictwa, opisywania czynności, miejsc, uczuć.
6. Tworzenie dialogów lub scenek
- Dzieci wymyślają dialogi między postaciami z kart. Odgrywają krótkie scenki lub piszą fragmenty opowiadań inspirowanych obrazkami
Uważasz ten wpis za wartościowy?
możesz postawić mi wirtualną kawę 😊
